پیش بینی اختلال خوردن بر اساس عزت نفس و هوش هیجانی‎ ‎در ‏زنان ایرانی مقیم امارات متحده عربی (دبی)‏

زمینه و هدف: اختلال خوردن می تواند به نحو بارزی توانایی های کارکردی فرد را مختل سازد، به روابط فرد ‏با دیگران آسیب برساند و لذت بردن از زندگی را برای او بسیار دشوار نماید. پرسش بنیادین این تحقیق، ‏تحلیل رابطه میان هوش هیجانی و عزت نفس(به عنوان متغیرهای پیش بین) در پیش بینی اختلال خوردن ‏است. هدف این تحقیق پیش بینی شدت علایم اختلال خوردن بر اساس عزت نفس و هوش هیجانی در زنان ‏ایرانی مقیم امارات‎ ‎‏ بود.‏ روش: جامعه‎ی آماری شامل تمامی زنان20-30 ساله ی ایرانی مقیم امارات بود. نمونه آماری شامل 100 نفر ‏از زنان ایرانی بودند که بیش از 3 سال از مهاجرت آنان به امارات متحده عربی(دبی) گذشته بود و به روش در ‏دسترس انتخاب شدند. مقیاس های اندازه گیری شامل پرسش نامه نگرش های خوردن (‏eat‏) گارنر و ‏همکاران، پرسش نامه عزت نفس کوپر- اسمیت (‏sei‏) و پرسش نامه هوش هیجانی بار- آن (‏eq-i‏) بود. برای ‏تجزیه تحلیل داده ها از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده ‏شد.‏ یافته ها: نتایج نشان داد که سه متغیر عزت نفس اجتماعی (0/001>‏p ‎‏)، عزت نفس خانوادگی (0/002>‏p ‎‏) و عزت نفس تحصیلی (0/001>‏p ‎‏) با شدت علایم اختلال خوردن رابطه¬ای منفی دارند. همچنین، از بین ‏خرده مقیاس های هوش هیجانی، فقط خرده مقیاس شادمانی (0/001>‏p‏) با شدت علایم اختلال خوردن ‏رابطه داشت. نتایج تحلیل رگرسیون به منظور پیش بینی شدت علایم اختلال خوردن توسط مولفه های ‏هوش هیجانی بر اساس نقش متغیر های تعدیل کننده سن، جنس، وضعیت تاهل، تعداد فرزندان و تعداد سال های مهاجرت نشان داد که متغیر های تعدیل کننده به تنهایی قادر نیستند شدت علایم اختلال خوردن را ‏پیش بینی کنند، اما خرده مقیاس شادمانی در هوش هیجانی به طور منفی شدت علایم اختلال خوردن را ‏پیش بینی کرد.‏ نتیجه گیری: به طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که عزت نفس و نیز خرده مقیاس شادمانی در هوش ‏هیجانی با اختلال خوردن رابطه منفی دارند و بنابراین می توان انتظار داشت که با افزایش عزت نفس و میزان ‏شادمانی افراد، شدت علایم اختلال خوردن کاهش یابد.‏